Op naar Dago Pakar

Volgende bestemming is Dago Pakar. Een nationaal park. Na eerst een muziekschooltje te hebben bezocht, moest ik natuurlijk weer vervoer hebben. Voorheen pakte ik een taxi. Nu ga ik het anders doen dacht ik (bovendien moet je voor een taxi een adres hebben en ik had nog geen idee waar ik ging slapen en wilde dit ook niet plannen, ik zet in op goed geloof). Ervaring en uitdaging, daar gaat het immers om.

Dus ik ben gewoon aangelopen in de richting van het park. Een route van 10 km die bergop ging. Erg vermoeiend, vooral op de schouders met die tas. En mensen keken me heel vreemd aan (iedereen zit daar op een scooter). Ook enkelen moedigden me aan, haha 😜.

Onderweg ben ik 1 keer gestopt om even aan te zien hoe een aantal Indonesische kinderen aan het voetballen waren. Ze begroetten me hartelijk en zwaaiden me uit toen ik weer verder trok.

Toen het steeds donkerder werd ging ik toch maar alvast rondkijken om ergens te kunnen slapen. En plotseling stond langs mij een bord met Dago Pakar Resort. Had in eerste instantie het idee om bij locals iets te zoeken, maar dat was voor mij vandaag misschien een te grote stap geweest. In ieder geval ben ik het onbekende gewoon tegemoet gelopen zonder te weten waar ik uit zou komen en dat is toch ook wel een spannende en leuke ervaring.